متن شعر آقا دار از شیون فومنی شاعر گیلانی
شیون فومنی
ﻋﯿﺪ ﺩﻡ ﺑﻮ ﺧﻮﻧﮑﯽ ﺩأﺷﺘﯽ ﻫﻮﺍ
ﺑﻨﺎﺑﻮ ﻏﻮﻧﭽه ﺧﻮ ﺳﺮ ﺳؤﺮخ ﮐﻮﻻ
ﺧﺎﻟﯽ ﻭأﺷﺎﻥ ﺑﺰه ﺑید ﺩشت جأ ﺳﺮ
حأج حأجئن ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺎﻣﻮﺑﯿﺪ ﺟﻪ ﺳﻔﺮ
ﮐﺎﺱ ﺍﻗﺎ ﻭﺍﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﺑﻮ
ﺩﻫﮑﺪﻩ ﭘﺎﮎ ﺍﻭن ﺭﻩ ﻏﻤﮑﺪﻩ ﺑﻮ
ایتا صوب بوقچه به خو تک بزه پس
پاپروسه به خو موشتک بزه پس
یورغه اسبأ خوشینه زین بوکوده
خو دسنجاره به خورجین دوکوده
تا بشه شهر دیلی وا بوکونه
کارو و باری خوره پیدا بوکونه
ﺑﺪأ ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺭﻩ ﺍﯾﺴﭙﻨﺪﺍﻧﻪ ﺩﻭﺩ
ﺑﻪ ﺻﻼﺡ ﺗﺎ ﮐﻮﺭأ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺣﺴﻮﺩ
ﭼﻨﺘﺎ ﻣﺎﭼﯽ ﺑﺪﺍ ﻗﻮرآﻧﻪ ﺑأزﯾﻦ
رادکفته بوشو از خانه بورین
را میئنن وازو ولنگی تاوأدا
آب میئن هفدانه سنگی تاوأدا
تا بده سیزده یه خو ساله بدر
دوأرسته همه تأ پوردأن سر
یورغه اسب از پیش و دونبال کاس آقا
ایپچه نیشتی خوره ایپچه شویی راه
تازه خورشید جه افق سر بزه بو
جه خو لانه چی چی نی پر بزه بو
هأتو کی ذوق مرا شؤنده بو راه
جاده ی خاکیه نم نم زیی پا
بیده خو را سره جا دره تنگ
ایدانه سبز کونوس دار قشنگ
خو مرأ بئسا بوگوفته کاس اقا
جه ئه دار شأ چاکودأن صدتا عصا
من و می روزی ره وسته ئه درخت
آخ ، عصا ره بچکسته ئه درخت
جه خوجا یکؤ جه شادی بپرست
سؤرخ تیکه مرأ او داره دوَست
تا واگرده اونأ از یاده نشه
کاس اقا آرزو بر بادأ نشه
باز خو رایه سفرأ از سرأ گیفت
هأی بوکود اسبأ جه شادی پرأ گیفت
دو سه روزی جه ئه جریان بوگوذشت
ابر وارش بزه ، سرسبزأ بؤ دشت
تا ایتا موللا جه او راه دوأرست
سؤرخ تیکه بیده از جا بپرست
خو دیل امرأ بوگوفته کی ئه دار
ایسه حتمن ایتا نذری آقادار
بوشؤ آبادی میان جار بزه
گب جه او نذری کونوس دار بزه
هر کس ور کی بینیشته بزه گب
هرتا منبر کی بینیشته بزه گب
مردوم صاف صادقه خامه کوده
گب امرأ اوشانأ رامه کوده
کار به جایی فارسه آخره سر
همه کس نذری بوبورده اون ور
هرکی چوم کور بو اونه ولگه چه ای
مث سورمه خو دوتا چشمه زئی
هه میانه بزه از راه کاس اقا
بامؤ با دبدبه و تازه قبا
عین آهوی جدا بؤسته جه دشت
در به در سبز کونوس داره بگشت
تا باورده خو کونوس داره به گیر
کرلوف خومه بنابو اونه جیر
خلوتی مردوم ده تا نیدینه
داس اوساد تا اونه خالأ وأوینه
از قضا موللا جه اورأ دوأرست
کاس أقایأ بیده از جا بپرست
داد بزه هأی ، مگه دیوانه ای تو
جه خودا غافل و بیگانه ای تو
تا هسأ نذری درختأ کی وأوه؟
نیدینی خون جه اونه شاخه فیوه
کاس اقا خالأ فوکود هیچی نوگؤفت
خوره بیشتر لوسأ کود، هیچی نوگؤفت
جان موللا کی هوایأ دینه پس
دؤب زنه شه جه اویأ بی دم و سس
شه خو آبادی میأن هأی زنه جار
دوخانه مردوم خامأ خو کنار
کی بأیید خود سرأ بوسته کاس اقا
فأرسید کافرأ بوسته کاس اقا
شیمی ایمان سرأ تیشه بزه
آقادارأ یوکؤ از ریشه بزه
مردومان تا ئه گبه ایشتأویدی
خوشان موللایه گریان دینیدی
دوتا دستی بزه هرکس به خو سر
ایدانه داسأ اوساد، اویتا تبر
راه دکفتید همگی تا آقادار
کاس اقایه بیده اید مشغول کار
تا خودا خواستی فوخوفتید زن و مرد
کاس اقا جانأ فوکؤفتید زن و مرد
اونه هر ذره هیزار تیکه کودید
خوشانه غیضه اون سر فوکودید
هیشکی ئه نقلأ نأنسته تا هسأ
کی آقادار جأ دفنه کاس آقا
کاس اقایی کی ایتا سینزده بدر
مثه سینزده بوشؤ از دونیا بدر
کاس آقایی کی اون دس بمانست
بی عصا خاکان جیر تا بتانست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر